In Romeinse brieven doet Antoine Bodar verslag van zijn vrij­willig en met vreugde gekozen balling­schap in de Eeuwige Stad. Sedert de zomer van 1998 verblijft hij in de hem toege­wezen cel van het Pause­lijke College Santa Maria dell'Anima nabij Piazza Navona.

Drie jaren al van vrij­heid zonder dwin­gende dorps­heid, van open­heid zonder pran­gende onver­draag­zaam­heid, van gedach­ten­wis­se­ling in inter­na­ti­o­naal verband. Hoe klein blijkt het vader­land en hoe groot het buiten­land. Hoe troos­tend Rome met Oudheid en heden - niet minder middel­punt van Kerk als centrum van cultuur, stad waar geschie­denis telt en traditie leeft, waar de paus niet wordt beschimpt in lomp­heid maar in hoffe­lijk­heid bemind als de papa. Hoe gelukkig is Rome om haar getui­genis en hoe gelukkig de balling om daarvan te getuigen.

Waar­over schrijft de in Rome stude­rende priester? Over het eerbied­waar­dige huis waar hij met andere pries­ters woont, over de zich herha­lende pause­lijke plech­tig­heden, over de fees­te­lijk­heden van het Jubel­jaar, over wee en wel van de Kerk univer­seel in verbin­ding met de Kerk locaal, over klei­nig­heden uit alledag en over groot­heden van hier en elders cultu­reel, histo­risch en artistiek.