De Kerk heeft niet de volmacht de sexuele verbin­tenis tussen twee gelijk­ge­slach­tigen te zegenen. Deze uitspraak van de Congre­gatie van de Geloofs­leer, bekrach­tigd door paus Fran­ciscus, stuit op onbe­grip. De ene bisschop biedt in een tempe­ra­mentvol kran­ten­ar­tikel de homos­exueel geori­ën­teerde mede­mens veront­schul­di­ging aan voor dit 'neen' -- wel pasto­raal  maar mijns inziens niet wijs. Waarom niet tevens uitleggen wat deze onmacht inhoudt. Een andere bisschop beperkt zich tot het argu­ment dar hij dieren en voor­werpen wel mag zegenen maar klaar­blij­ke­lijk een homo­paar niet. En hij kiest voor ongehoorzaamheid.

Wat is de verwarring?

Twee kwes­ties vooraf:

1

In de huidige tijd is wat vanuit het Vati­caan wordt verkon­digd op sexueel gebied als de rode lap waar­door de stier van de zelf­be­schik­king woest wordt. De sexuele schan­dalen, waaraan heren gees­te­lijken zich schuldig hebben gemaakt, vragen de wijs­heid van de bescheidenheid.

Alge­meen gesproken past de Kerk in sexu­a­libus juist nu dus liever terug­hou­dend­heid. Wel valt te bedenken dat de Romeinse verkla­ring het antwoord is op een gestelde vraag waar­over twijfel (dubium) was ontstaan.

2

Elke sexuele relatie buiten het voor het altaar gesloten huwe­lijk tussen een man en een vrouw is volgens de Kerk tegen de wil van God. Zo'n buiten­ech­te­lijke, hete­ro­s­exuele verbin­ding kan de Kerk niet zegenen. Het 'neen' geldt dus het hete­ro­s­exueel, homos­exueel, bisexueel of wat voor sexueel ook zegenen. God zegent niet de zonde (de sexuele verbin­ding buiten het sacra­men­tele huwe­lijk), Hij zegent wel de zondaar. Alle mensen zijn zonder uitzon­de­ring zondaars, althans in chris­te­lijk perspectief.

Rome richt zich niet tegen een sexuele verbin­tenis maar pleit vóór het kerke­lijke, sacra­men­tele  huwe­lijk -- het sacra­ment tussen man en vrouw op grond van het boek Genesis (1,27-28 & 2,24): God schiep de mens als Zijn beeld -- man en vrouw schiep Hij hen. Weest vrucht­baar en wordt talrijk. En het is daarom dat de man zijn vader en moeder verlaat zich zo hecht aan zijn vrouw dat zij volkomen één worden.

Ouder­wets en exclu­sief in heden­daagse oren, maar het ideaal dat de Kerk aanvaardt en leert. Trouwen in de Kerk kan alleen wanneer het bruids­paar bereid is volgens eigen geweten vrucht­baar­heid niet tegen te houden en dus het geboren worden van één of meer kinderen niet uit te sluiten. Wil zo'n aanstaand paar zo'n belofte niet doen, dan wordt zo'n kerke­lijk huwe­lijk gewei­gerd. Een andere kwestie is het natuur­lijk, wanneer een niet meer vrucht­bare vrouw en  haar aanstaande man elkaar het sacra­ment van het huwe­lijk zouden willen toedienen. Maar bij het sluiten van een rooms-katho­liek gaat het altijd ook over de vruchtbaarheid.

Bij een maat­schap­pe­lijk aanvaard homo­hu­we­lijk, een contract tussen twee personen van het zelfde geslacht zoals tussen twee van verschil­lend geslacht, gaat het om een door de staat aanvaard contract dat in het burger­lijk recht is gere­geld. Het kerke­lijke huwe­lijk, dat wil zeggen het sacra­ment van het huwe­lijk, heeft voor de staat geen wette­lijke bete­kenis. Daarom is het ook niet moge­lijk voor de Kerk te trouwen, als niet eerst voor de wet het huwe­lijk is aange­gaan. Kwestie van de zoge­noemde 'schei­ding van Kerk en Staat'.

Elke christen kan een andere mens zegenen. De onmacht van de Kerk betreft niet het zegenen van elke mens, dus ook niet van mensen die homos­exu­a­li­teit prac­ti­seren. Maar de kern van de kwestie is deze: Het zegenen is accoord van welke mens ook. Niemand uitge­sloten. Maar de Kerk heeft niet de volmacht de sexuele verbin­tenis tussen twee mensen van hetzelfde geslacht te zegenen, wel welke vriend­schap dan ook. Het gaat immers om de door God iedereen gegeven liefde. Waarom geen zege­ning van een sexuele verbin­ding? Omdat het sexueel samen slapen van twee gelijk-geslach­tigen volgens de Kerk op grond van de Bijbel tegen de wil van God is, zoals dat ook het geval is tussen twee verschil­lend-geslach­tigen buiten het kerke­lijk gesloten huwelijk.

Hoe met dit nu niet meer door elke bisschop -- laat staan andere mensen -- begrepen verbod om te gaan in vooral de wereld van het Westen?

Aller­eerst het besef dat elke mens kind van God blijft en door Hem blijft bemind. Voorts het benul dat elke mens in het gelaat van God zijn eigen verant­woor­de­lijk­heid draagt. Ten slotte het begrip ervoor dat de Kerk van Rome wereld­om­vat­tend is en vele culturen in haar tracht te vere­nigen en pas haar leer zal bijstellen, indien het weten­schap­pe­lijke onder­zoek zal bewijzen -- en niet als waar­schijn­lijk­heid aange­nomen 'geaard­heid' -- aantoont, dat God niet twee geslachten, zoals Genesis leert, maar bij voor­beeld drie geslachten heeft geschapen. De mens­we­ten­schappen vergroten ons inzicht maar zijn zelden echt objec­ti­ve­rend. En dus blijft de Kerk in haar bezorgd­heid om elke mens wereld­wijd terug­hou­dend zich door wereld­lijke stand­punten van het Westen te laten meeslepen.